استعاره در عبارت: فراش باد صبا را گفته تا فرش زمردین بگسترد و دایه دابر بهاری را فرموده تا بنات نبات در مهد زمین بپرورد

نوع ٫٫ را٫٫ در این جمله چیست؟ (فراش باد صبا را گفته تا فرش زمردین بگسترد)

سلام بر شما. فراش باد / دایه ی ابر / بنات نبات / مهد زمین همه اضافه های تشبیهی هستن. اما فرش زمردین استعاره ی مصرحه است از چمن. چمن به فرش سبزرنگ تشبیه شده بعد مشبه حذف شده و مشبه به مونده می شه استعاره. موفق باشید

ینی الان کدوم آرایه هستش ممنون میشم بهم سریعتر پاسخ بدید

منظور از فراش:گسترنده فرش است وفرش زمرین استعاره از چمن سبز دارد که میگوید چمن سبز را بگستران و مصراع بعدی استعاره از این است که گیاهانی زیبا مانند دختران زیبا در زمین بکارند

◙ فرّاش باد صبا را گفته تا فرش زمردین بگسترد و دایه ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات در مهد زمین بپرورد. قلمرو زبانی: فراش: فرش گستر، گسترنده فرش؛ خدمتکار / دایه: زنی که به جای مادر به کودک شیر می‌دهد یا از او پرستاری می‌کند / بنات: ج بنت، دختر / را: حرف اضافه «به» / نبات: گیاه، رستنی  / مهد: گهواره / قلمرو ادبی: فرّاش باد صبا، دایه ابر بهاری، بنات نبات، مهد زمین هر چهار مورد اضافه تشبیهی / فرش زمرّدین: استعاره از سبزه و چمن / فرّاش، فرش،‌ بگسترد: مراعات نظیر / فرّاش، فرش: هم ریشگی / باد صبا، ابر بهار، نبات، زمین: تناسب  / دایه، بنات، مهد، بپرورد: تناسب / کلّ عبارت آرایه تشخیص دارد./ بگسترد، بپرورد: سجع / مهد زمین: تلمیح به آیه: الم نَجعل الارضَ مِهاداً (آیا ما زمین را گهواره نگردانیدیم؟) باور عامیانه: در گذشته گمان می‌کردند علت آمدن بهار و سبزی درختان وزش باد صباست. بازگردانی: به باد صبا که مانند خدمتکار است گفته تا سبزه و چمن را بگستراند و به ابر بهاری که مانند دایه است گفته تا گیاهان را که همچون دختران‌اند در زمین پرورش دهد. پیام: فرمان خداوند برای سرسبزی زمین دکتر نفیسه ورکیانی

معنی این تشبیهات چیست و به چه چیزی تشبیه شده اند معنی ای کلمات چیست فراش باد صبا. فرش زمردین . دایه ابر بهاری. بنات نبات. مهد زمین قبای سبز. اطفال شاخ. کلاه شکوه.

اضافه تشبیهی : در اضافه تشبیهی میان مضاف و مضاف الیه رابطه شباهت و هماهنگی است یعنی در آن یا مضاف را به مضاف الیه تشبیه می کنند و یا مضاف الیه را به مضاف تشبیه می کنند . مانند : روی ماه و لب لعل ( تشبیه مضاف به مضاف الیه ) یا برعکس ماه روی و لعل لب ( تشبیه مضاف الیه به مضاف ) - باران رحمت بی حسابش همه را رسیده و خوان نعمت بی دریغش همه جا کشیده. باران رحمت: اضافه ی تشبیهی خوان نعمت: اضافه تشبیهی پرده ی ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد و وظیفه ی روزی به خطای منکر نبرد. پرده ی ناموس: اضافه تشبیهی - فراش باد صبا را گفته تا فرش زمردین بگسترد و دایه ی ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات در مهد زمین بپرورد. فراش باد صبا ، دایه ی ابر بهاری ، بنات نبات، مهد زمین هر چهار مورد اضافه تشبیهی هستند - درختان را به خلعت نوروزی قبای سبز ورق در بر گرفته و اطفال شاخ را به قدوم موسم ربیع کلاه شکوفه بر سر نهاده. قبای سبز ورق، اطفال شاخ، کلاه شکوفه، اضافه تشبیهی هستند. - چه غم دیوار امت را که دارد چون تو پشتیبان چه باک از موج بحر آن را که باشد نوح کشتیبان دیوار امت: اضافه تشبیهی اضافه استعاری: در اضافه استعاری مضاف الیه به اسم ثالثی تشبیه می شود که اسم اول وابسته به آن است و مضاف در معنی غیر واقعی به کار می رود و معنی اصلی در مضاف الیه است مانند دست روزگار که روزگار را به انسانی که دست دارد تشبیه کرده است که اسم ثالث در اینجا انسان است در این اضافه هیچ وقت تشبیه مستقیم بین آنها وجود ندارد. در اضافه استعاری مضاف در غیر معنی حقیقی خود به کار می رود . مانند : دست روزگار مرا از دامان مادر جدا کرد . در جمله بالا دست به معنی حوادث به کار رفته است . فرق میان اضافه استعاری و اضافه اقترانی : در اضافه اقترانی میان مضاف و مضاف الیه معنی و رابطه مقارنت و همراهی است . مثال : دست ادب بر سینه نهاد ( دستی که همراه ادب بود ) پای اردات در میان گذاشت . ( پایی که همراه ارادت بود . ) دست رد بر سینه او زد . در اضافه استعاری ، اصل استعاره بر پایه تشبیه استوار است ، چون استعاره در واقع تشبیهی است که یکی از طرفین آن ذکر نشود . اما در اضافه اقترانی تشبیهی وجود ندارد . در اضافه اقترانی مضاف الیه اسم معنی است و مفهوم یکی از عواطف و حالات درونی انسانی را دارد . مانند :دیده احترام ، دست ادب ، نگاه خشم در حالی که در اضافه استعاری چنین نیست . دکتر نفیسه ورکیانی

فراش باد صبا را گفته تا فرش زمردین بگسترد و دایه ی ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات در مهد زمین بپرورد. فراش باد صبا ، دایه ی ابر بهاری ، بنات نبات، مهد زمین هر چهار مورد اضافه تشبیهی ( تشبیه بلیغ )  هستند   فرش زمردین: استعاره از سبزه و چمن          فراش، فرش،‌بگسترد: مراعات نظیربین فراش و فرش       باد صبا، ابر بهار، نبات، زمین: مراعات نظیر          دایه، بنات، مهد ، بپرورد: مراعات نظیر  دایه ی ابر ، بنات نبات ،  آرایه ی تشخیص دارد.                بگسترد، بپرورد، سجع         مهد زمین: الم نجعل الارض مهادا(تلمیح) بنات نبات: جناس        را:در دایه ی ابر بهاری را فرموده ،  حرف اضافه«به» معنی می دهد = به دایه ی ابر بهاری فرموده دکتر نفیسه ورکیانی

4 السانا گنجعلیلو فرش استعاره از چمن سبز

فراش باد / دایه ی ابر / بنات نبات / مهد زمین همه اضافه های تشبیهی هستن. اما فرش زمردین استعاره ی مصرحه است از چمن. چمن به فرش سبزرنگ تشبیه شده بعد مشبه حذف شده و مشبه به مونده می شه استعاره.

فرش زمردین استعاره از سبزه و چمن

اضافه تشبیهی : در اضافه تشبیهی میان مضاف و مضاف الیه رابطه شباهت و هماهنگی است یعنی در آن یا مضاف را به مضاف الیه تشبیه می کنند و یا مضاف الیه را به مضاف تشبیه می کنند . مانند : روی ماه و لب لعل ( تشبیه مضاف به مضاف الیه ) یا برعکس ماه روی و لعل لب ( تشبیه مضاف الیه به مضاف ) - باران رحمت بی حسابش همه را رسیده و خوان نعمت بی دریغش همه جا کشیده. باران رحمت: اضافه ی تشبیهی خوان نعمت: اضافه تشبیهی پرده ی ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد و وظیفه ی روزی به خطای منکر نبرد. پرده ی ناموس: اضافه تشبیهی - فراش باد صبا را گفته تا فرش زمردین بگسترد و دایه ی ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات در مهد زمین بپرورد. فراش باد صبا ، دایه ی ابر بهاری ، بنات نبات، مهد زمین هر چهار مورد اضافه تشبیهی هستند - درختان را به خلعت نوروزی قبای سبز ورق در بر گرفته و اطفال شاخ را به قدوم موسم ربیع کلاه شکوفه بر سر نهاده. قبای سبز ورق، اطفال شاخ، کلاه شکوفه، اضافه تشبیهی هستند. - چه غم دیوار امت را که دارد چون تو پشتیبان چه باک از موج بحر آن را که باشد نوح کشتیبان دیوار امت: اضافه تشبیهی اضافه استعاری: در اضافه استعاری مضاف الیه به اسم ثالثی تشبیه می شود که اسم اول وابسته به آن است و مضاف در معنی غیر واقعی به کار می رود و معنی اصلی در مضاف الیه است مانند دست روزگار که روزگار را به انسانی که دست دارد تشبیه کرده است که اسم ثالث در اینجا انسان است در این اضافه هیچ وقت تشبیه مستقیم بین آنها وجود ندارد. در اضافه استعاری مضاف در غیر معنی حقیقی خود به کار می رود . مانند : دست روزگار مرا از دامان مادر جدا کرد . در جمله بالا دست به معنی حوادث به کار رفته است . فرق میان اضافه استعاری و اضافه اقترانی : در اضافه اقترانی میان مضاف و مضاف الیه معنی و رابطه مقارنت و همراهی است . مثال : دست ادب بر سینه نهاد ( دستی که همراه ادب بود ) پای اردات در میان گذاشت . ( پایی که همراه ارادت بود . ) دست رد بر سینه او زد . در اضافه استعاری ، اصل استعاره بر پایه تشبیه استوار است ، چون استعاره در واقع تشبیهی است که یکی از طرفین آن ذکر نشود . اما در اضافه اقترانی تشبیهی وجود ندارد . در اضافه اقترانی مضاف الیه اسم معنی است و مفهوم یکی از عواطف و حالات درونی انسانی را دارد . مانند :دیده احترام ، دست ادب ، نگاه خشم در حالی که در اضافه استعاری چنین نیست . دکتر نفیسه ورکیانی

فرش زمردین استعاره از زمین هستش ک سرسبزه

در پاسخ به: Reza Nakhaei

نوع ٫٫ را٫٫ در این جمله چیست؟ (فراش باد صبا را گفته تا فرش زمردین بگسترد)

حرف اضافه یعنی جمله میشه: به فراش باده صبا گفته.