برای بیشتر اهرمها ، اصطکاک در محل تکیه گاه خیلی کوچک است و بنا براین بازده به صددرصد نزدیک است. در نتیجه نسبت بازوها خیلی نزدیک به نسبت نیروهاست و معمولا هیچگونه تصحیحی در محاسبه مزیت مکانیکی اهرم لازم نیست. سوال مهم دیگری مطرح است و آن اینکه آیا قضیه کار و انرژی در مورد اهرمها صادق است؟
اهرمها را بر حسب موقعیت نسبی تکیه گاه ، نیروی مقاوم و نیروی محرک دسته بندی می‌کنند.
اهرم نوع اول : تکیه گاه بین نیروی مقاوم و نیروی محرک قرار دارد. مانند انبردست ، آچار فرانسه ، قیچی و ... .
هرم نوع دوم : نیروی مقاوم بین تکیه گاه و نیروی محرک قرار دارد. مانند فندق شکن)) و ...هرم
نوع سوم : نیروی محرک بین تکیه گاه و نیروی مقاوم قرار دارد. مانند قندگیر ، انبرک ، پنس و ...
گُوِه، گووه یا قاچ (به انگلیسی: Wedge)، یکی از ماشین‌های ساده و ابزاری مکانیکی مثلثی شکل است که برای جدا نگه‌داشتن دو بدنه یا ایجاد شکاف در اجسام و کنترل بهتر بکار می‌رود. از مکانیزم این وسیله از دیرباز در ابزار سنگی مانند تیشه مشتی استفاده شده‌است.
شکل گوه سه‌گوش است و نوک تیز آن در شکاف یا فاصله بین دو جسم فرو می‌رود و نیرو را می‌توان به انتهای آن، مثلاً با چکش، وارد کرد.سطح شیب دار گُوِه متحرک است؛ این کیفیت به افزایش و تغییر جهت نیرو کمک می‌کند، مانند: تبر، تیغه، چاقو. مزیت مکانیکی یک گوه را می‌توان از راه تقسیم در ازای آن به پهنایش بر پایه این فرمول محاسبه کرد:
