صفت های اشاره در ابیات: شد چنان از تَف دل کام سخنور تشنه...

صفات اشاره را در ابیات زیر مشخص کنید. شد چنان از تَف دل کام سخنور تشنه***که ردیف سخنش آمده یک سر تشنه خشک گردیدهم از دود دل و دیده دوات***خامه با سوز رقم کرد به دفتر تشنه آه و افسوس از آن روز که در دشت بلا***بود آن خسرو بی لشکر و یاور تشنه با لب خشک و دل سوخته و دیده ی تر***غرقه ی بحر بلا بود در آن بر تشنه همچو ماهی که فتد زآب برون ، آل نبی***می تپیدی دلشان ، سوخته در بر تشنه آل احمد همه عطشان ز بزرگ وکوچک *** نسل حیدر همه از اکبر و اصغر تشنه تشنه لب کشته شود در لب شط از چه گناه؟***آن که سیراب کند در لب کوثر تشنه؟ برد عباس جوان ، ره چو سوی آب فرات***ماند بر یاد حسین (ع) تا صف محشر تشنه گشت ازکلک فدایی چو دلش دود بلند***بر ورق کرد رقم بس که مکرر تشنه