انواع «تا» در زبان و ادبیات فارسی برای دانش آموزان کنکوری

1-¬ حرف ربط: به معنی تا این که، زیرا که، وقتی که، که: بیا تا عاشقانه زندگی کنیم: که آوای باد انگار آوای خشک¬سالی¬ست بگذار تا بگویم تقدیر لاابالی¬ست: که گل بر رخ رنگین تو تا لطف عرق دید در آتش شوق از غم دل غرق گلاب است: وقتی که می بده تا دهمت آگهی از سرّ قضا که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست: تا این که 2-¬ حرف اضافه نشان دهنده¬ی زمان، مکان، مسافت: از ساعت 2 تا 4رانندگی کردم: زمان از این جا تا تهران 20 کیلومتر است: مسافت صلاح کار کجا من خراب کجا ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا: مکان 3- صوت یا شبه¬جمله به معنی «هان»، «مبادا»، «آگاه باش» و... معمولاً قبل از فعل منفی می¬آید: به روز نیک کسان باش تا تو غم نخوری! : مبادا حافظا ترک جهان گفتن طریق خوش¬دلی است تا نپنداری که احوال جهان¬داران خوش است: هان، آگاه باش 4- میان¬وند: بین دو کلمه می¬آید و کلمه¬ای با مفهوم جدید می¬سازد: دور تا دور، سر تا پا، سر تا سر سری که احمد و محمود بود سرتا پا همان سری که خداوند بود پا تا سر سر تا سر دشت خاوران سنگی نیست کز خون دل و دیده بر او رنگی نیست *: اگر حرف «از» قبل از آن بیاید، «تا» به معنی حرف اضافه است: از سر تا پا ... 5- ممیز: به جای کلمات «شاخص» می¬آید: هفت تا پتو: هفت تخته پتو پنج تا کتاب: پنج جلد کتاب سه تا شتر: سه نفر شتر دو تا کفش: دو جفت کفش