تجربه تلخ یک نوجوان در فضای گاما

وقتی اولین بار اومدم اینجا، خیلی حس خوبی گرفتم از بچه های اینجا و با خودم گفتم اوه خدای من! ببین چه جای قشنگی بوده و من خبر نداشتم خیلی گذشت، هزار تا پستی و بلندی بود تو زندگیم ولی پیش خودم میگفتم عوضش بچه های گاما هستن میتونم برم حال اونا رو خوب کنم و اینجوری حال خودمم خوب میشه من خودم یه بیماری (اسکیزوفرنی) داشتم که به راحتی نمیشد باهاش کنار اومد ولی وقتی میومدم اینجا حالم خوب بود از گاما رفتم یه چند وقتی بخاطر کنکور و این مسائل تو اون مدت مبتلا به سرطان خون شدم برا همین برگشتم دوباره گاما تا حالم خوب شه اولاش خوب بود تا اینکه یکم گذشت و فهمیدم که... خیلی عوض شدین :) گفتم باز عیبی نداره هرکی هست خوب و بد عیبی نداره من که می‌بخشم همه رو حالا چه فرقی داره آدم خوبیه یا نه ولی الان ، الان واقعا از صمیم قلبم ازتون متنفرم اونقدر که احساس میکنم تک تک سلولام حس تنفر دارن نسبت بهتون غم و غصه برای سرطان سمه و شما این مدت انقدر به من غم و غصه دادید که حد نداره دیگه گاما برای من دارو نبود، خود خود مرگ بود با این حال نه نفرینتون میکنم نه هیچی ، امیدوارم همیشه موفق و شاد باشید و کنار عزیزانتون در آرامش کامل باشید «ما در این عقرب سرا هر لحظه از سرتابه‌پا نیش یاران، نیش ماران، نیش جانان خورده‌ایم» بای بای ریا کارا ؛)