چرا ترانسپوزون‌ها در ژنوم انسان انباشته شده‌اند؟

آرژین راشت این هم یک سوال چالشی کوتاه دیگر در زیست‌شناسی مولکولی/تکاملی: “چرا بخش عظیمی از ژنوم انسان (حدود 45-50٪) را ترانسپوزون‌ها (مثل رتروترانسپوزون‌ها) تشکیل می‌دهند، باوجود اینکه ظاهراً هیچ عملکرد حیاتی برای میزبان ندارند و حتی گاه مضر هستند؟“ شرح کوتاه سوال: اگر DNA “بی‌مصرف“ یا مضر باشد، انتظار داریم انتخاب طبیعی آن را حذف کند، ولی ترانسپوزون‌ها در ژنوم همه جانوران انباشته شده‌اند. چرا؟ کلید پاسخ: این پدیده به دلایلی همچون: 1. “تکثیر خودخواهانه“ (Selfish DNA): ترانسپوزون‌ها مانند انگل‌های درون‌ژنی صرفاً برای تکثیر خود تکامل یافته‌اند. 2. ناتوانی انتخاب طبیعی در حذف سریع عناصر خنثی: اگر ترانسپوزون فعالیت مخربی نداشته باشد، انتخاب طبیعی فشاری علیه آن اعمال نمی‌کند. 3. منافع غیرمستقیم: برخی ترانسپوزون‌ها در طول تکامل منبعی برای تنوع ژنتیکی شده‌اند (مثلاً در ایجاد نوترکیبی، تنظیم بیان ژن یا حتی تکامل سیستم ایمنی).