خلفای عباسی از امام حسن عسکری (ع) و ارتباط ایشان با مردم به دلایل سیاسی، مذهبی و امنیتی هراس داشتند. مهم‌ترین علل این ترس عبارتند از:
---
### 1. محبوبیت و نفوذ اجتماعی امام
امام عسکری (ع) با وجود محدودیت‌ها، پایگاه مردمی قوی داشت.
- مردم او را به عنوان مرجع دینی و فرزند پیامبر (ص) می‌شناختند.
- ارتباط ایشان با شیعیان و پاسخ به سوالات فقهی، اقتدار علمی و معنوی امام را تقویت می‌کرد.
- عباسیان می‌ترسیدند این نفوذ، حاکمیت آنان را تضعیف کند.
---
### 2. ترس از قیام شیعیان
- عباسیان از تشکیل حکومت علوی توسط امامان شیعه وحشت داشتند.
- امام عسکری (ع) در سامرا تحت نظر بود، اما شبکه ارتباطی مخفی با شیعیان داشت (مثل نامه‌نگاری‌های پنهانی).
- خلفا می‌دانستند اگر امام آزاد باشد، ممکن است شیعیان حول او تشکیلات سیاسی ایجاد کنند.
---
### 3. مسأله امامت و مهدویت
- امام عسکری (ع) به والد امام زمان (عج) معروف بود.
- عباسیان از تولد حجت الهی (مهدی موعود) آگاه بودند و می‌خواستند با کنترل امام، از ظهور او جلوگیری کنند.
- ترس از انقلاب مهدوی باعث شد امام را شدیداً تحت فشار قرار دهند.
---
### 4. تجربه تاریخی خلفا
- عباسیان می‌دانستند که قیام‌های شیعه (مانند قیام زید بن علی و حسین بن علی شهید فخ) با رهبری امامان شکل گرفته است.
- آنان از تکرار تاریخ می‌ترسیدند و می‌خواستند امام را منزوی کنند تا مانع جنبش مردمی شوند.
---
### نتیجه‌گیری:
ترس عباسیان ترکیبی از عوامل سیاسی (تضعیف حکومت)، مذهبی (نفوذ امامت) و امنیتی (قیام شیعیان) بود. به همین دلیل، امام عسکری (ع) را زندانی، محدود و تحت نظر گرفتند و نهایتاً او را مسموم کردند.
