در پتانسیل عمل و حالت آرامش نورون، چندین نوع پروتئین و کانال یونی نقش کلیدی دارند. این پروتئین‌ها به تنظیم جریان یون‌ها در داخل و خارج از نورون کمک می‌کنند و در نتیجه پتانسیل غشایی را تنظیم می‌کنند. مهم‌ترین پروتئین‌ها و کانال‌های یونی عبارتند از:
### 1. کانال‌های سدیمی (Na⁺ Channels):
- کانال‌های ولتاژ وابسته به سدیم: این کانال‌ها در مرحله دپرشن (Depolarization) باز می‌شوند و به ورود یون‌های سدیم به داخل نورون کمک می‌کنند. این ورود باعث مثبت‌تر شدن پتانسیل غشایی می‌شود.
### 2. کانال‌های پتاسیمی (K⁺ Channels):
- کانال‌های ولتاژ وابسته به پتاسیم: این کانال‌ها در مرحله بازگشت (Repolarization) باز می‌شوند و به خروج یون‌های پتاسیم از نورون کمک می‌کنند، که باعث منفی‌تر شدن پتانسیل غشایی می‌شود.
### 3. پمپ سدیم-پتاسیم (Na⁺/K⁺ Pump):
- این پروتئین در حالت آرامش (Resting Potential) فعال است و به حفظ توزیع نامتعادل یون‌ها در داخل و خارج نورون کمک می‌کند. این پمپ به ازای هر 3 یون سدیم که به خارج پمپاژ می‌کند، 2 یون پتاسیم را به داخل نورون می‌آورد. این کار به حفظ پتانسیل منفی داخل نورون کمک می‌کند.
### 4. کانال‌های کلر (Cl⁻ Channels):
- این کانال‌ها می‌توانند در برخی از نورون‌ها نقش داشته باشند و به تنظیم پتانسیل غشایی کمک کنند. ورود یون‌های کلر به داخل نورون می‌تواند باعث منفی‌تر شدن پتانسیل غشایی شود.
### 5. کانال‌های کلسیمی (Ca²⁺ Channels):
- این کانال‌ها در انتهای آکسون (Axon Terminals) باز می‌شوند و به ورود یون‌های کلسیم به داخل نورون کمک می‌کنند. این ورود کلسیم باعث آزاد شدن ناقل‌های عصبی (Neurotransmitters) می‌شود.
### 6. پروتئین‌های گیرنده‌ای (Receptor Proteins):
- این پروتئین‌ها در سطح نورون‌ها وجود دارند و به ناقل‌های عصبی متصل می‌شوند. اتصال ناقل‌های عصبی به این گیرنده‌ها می‌تواند باعث باز شدن کانال‌های یونی و ایجاد پتانسیل عمل جدید در نورون‌های مجاور شود.
این پروتئین‌ها و کانال‌های یونی به طور هماهنگ عمل می‌کنند تا پتانسیل عمل و حالت آرامش نورون را تنظیم کنند و به انتقال سیگنال‌های عصبی کمک کنند.
