نقش هیستامین در پاسخ التهابی و گویچه‌های سفید

هیستامین یک ماده شیمیایی است که نقش کلیدی در پاسخ‌های التهابی و ایمنی دارد. زمانی که بافت‌ها آسیب می‌بینند یا عفونت رخ می‌دهد، هیستامین به سرعت آزاد می‌شود و چندین اثر مهم دارد: 1. گشاد شدن عروق: هیستامین باعث گشاد شدن عروق خونی می‌شود که به افزایش جریان خون و در نتیجه افزایش مواد مغذی و سلول‌های ایمنی به ناحیه آسیب‌دیده کمک می‌کند. 2. افزایش نفوذپذیری عروق: این ماده باعث می‌شود که دیواره‌های عروق بیشتر قابل نفوذ شوند تا گویچه‌های سفید و دیگر سلول‌های ایمنی بتوانند به آسانی به ناحیه آسیب‌دیده برسند. 3. جذب گویچه‌های سفید: هیستامین به جذب و فعال‌سازی گویچه‌های سفید (مانند نوتروفیل‌ها و ماکروفاژها) کمک می‌کند، اما این تنها اثر آن نیست. هیستامین همچنین می‌تواند بر سلول‌های دیگر مانند ماست سل‌ها و بازوفیل‌ها نیز تأثیر بگذارد. بنابراین، هیستامین در پاسخ التهابی فقط گویچه‌های سفید را فرامی‌خواند، بلکه بر روی کل پروسه التهابی و تعاملات سلولی تأثیرگذار است. 😊

توی التهاب ، سلول های دیواره مویرگ+ ماکروفاژها پیک های شیمیایی ترشح کرده و گلوبول های سفید را به محل فرا میخواند. . فاگوسیت هاهم که توی خون نیستن این پیک رو بگیرن که. ( به جز نوتروفیل که هم فاگوسیته هم گلوبول سفید)

هیستامین که چیزی رو فرا نمیخونه فقط رگ هارو گشاد می‌کنه و نفوذ پذیریشون زیاد میشه