خیر؛ مضارع التزامی نیست (فعل نهی است) و با توجه به ساختار فعل مضارع التزامی داریم:
بـ/نـ + بن مضارع + شناسه = بخورد، بخورم، نخوری و...
دقت کنیم که فعل مضارع التزامی را با امر یا نهی قاطی نکنیم که اگر در آخر فعل شناسه ای نبود، ان فعل، امر یا نهی است.
(نخور=> نهی / نخورد=> مضارع التزامی)
یه چند نکته هم میگم که خیلی مهمه:
1) ساختار فعل امر یا نهی با سختار فعل مضارع التزامی در صیغه دوم شخص مفرد یکی است (برای مثال فعل بخورید هم میتواند امر باشد هم مضارع التزامی که در جمله میتوان این را تشخیص داد)
2)ساختار فعل امر و نهی:
بـ/نـ + بن مضارع (برای مفرد) بخور
بـ/نـ + بن مضارع +ید (برای جمع) بخورید
3)ساختار ماضی التزامی:
بن ماضی + ه + باش + شناسه (خورده باشم، خورده باشی، خورده باشد، خورده باشیم، خورده باشید، خورده باشند)
4)ساختار مضارع التزامی (تاکید میکنم):
بـ/نـ + بن مضارع + شناسه (بخورم، نخوری، بخورد، بخوریم، بخورید، بخورند)
5) گاهی ممکن است مضارع التزامی بدون نشانه التزامی ساز (بـ/نـ) آمده باشد اما در معنی مضارع التزامی بیایند ما باز مضارع التزامی حساب میکنیم:
گر درس خوانی (=بخوانی)، موفق شوی (=می شوی)
«خوانی» چون در معنای فعل مضارع التزامی آمده است مضارع التزامی حساب میکنیم اما فعل «شوی» در معنای مضارع اخباری آمده پس مضارع اخباری حساب میکنیم.
______________________
تمام
موفق باشی :)
