سلام مجدد:
در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن / من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود --> در رف تَ نِ جا نز بَ دن گو یند هر نو عی سُ خن / من خُد بِ چش مِ خیش تن دی دم کِ جا نم می رَ ود --> مستفعلن مستعفلن مستفعلن مستفعلن|............| اَیا شاه محمود کشور گشای / ز من گر نترسی بترس از خدای--> اَ یا شاه مح مو دِ کش ور گُ شای / زِ من گر نَ تر سی بِ تر سز خُ دای--> فعولن فعولن فعولن فعل |.........| همه درگاه تو چویم همه از فضل تو پویم / همه توحید تو گویم که به توحید سزایی--> هَ مِ در گا هِ تُ جو یم هَ مِ از فض لِ تُ پو یم / هَ مِ تو حی دِ تُ گو یم کِ بِ تو حید سِ زا یی--> فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن |..........| روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست / و اندر طلب طعمه پر و بال بیاراست --> رو زی زِ سَ رِ سنگ عُ قا بی بِ هَ وا خاست / ون در طَ لَ بِ طع مِ پَ رُ بال بِ یا راست --> مستفعل مستفعل مستفعل فع لن |..........| از پرده برون آمد ساقی قدحی در دست/ هم پرده ی ما بدرید هم توبه ی ما بشکست--> از پر دِ بُ رو نا مد سا قی قَ دَ حی در دست / هم پر دِ یِ ما بد رید هم تو بِ یِ ما بش کست. تامام. البته بعضی جاها به ناچار اختیار شاعری وجود داره