با توجه به شعر ستایشِ که عکس آن ضمیمه‌ٔ سؤال شده است، معنی لغات زیر را بنویسید.

* فضل: یعنی بخشش، لطف و احسانی که خداوند به ما می‌کند. مثلاً وقتی به ما غذا می‌دهند، یا وقتی سالم هستیم، این‌ها همه نشانه‌ی فضل خداوند است. * فیض: شبیه به فضل است، اما بیشتر به معنای برکت و نعمتی است که از طرف خداوند می‌رسد. مثلاً باران که زمین را سیراب می‌کند و باعث رویش گیاهان می‌شود، یک فیض الهی است. * خرد: یعنی عقل و دانایی. خرد به ما کمک می‌کند تا درست از اشتباه تشخیص دهیم و کارهای خوب انجام دهیم. * برافروخت: یعنی روشن کرد و شعله‌ور ساخت. مثلاً وقتی شمعی را روشن می‌کنیم، شعله‌ی آن را برافروخته‌ایم. در شعر، این کلمه بیشتر به معنای روشن کردن دل‌ها با نور معرفت و دانایی است. * فروغ: یعنی نور، روشنایی و پرتو. مثلاً نور خورشید یک فروغ است که همه جا را روشن می‌کند. * تجلی: یعنی آشکار شدن، نمود پیدا کردن و جلوه‌گری. مثلاً وقتی خورشید از پشت ابرها بیرون می‌آید و همه جا را روشن می‌کند، به این پدیده طبیعی می‌توانیم تجلی نور خورشید بگوییم. در شعر، تجلی به معنای آشکار شدن زیبایی‌ها و عظمت خداوند در جهان است. پس به طور خلاصه: * فضل و فیض: هر دو به معنای بخشش و نعمت‌های خداوند هستند. * خرد: به معنای عقل و دانایی است. * برافروخت: به معنای روشن کردن است. * فروغ: به معنای نور و روشنایی است. * تجلی: به معنای آشکار شدن زیبایی‌ها و عظمت است. **حالا که معنی این کلمات را یاد گرفتی، می‌توانی بهتر شعر ستایش را بفهمی و از زیبایی آن لذت ببری

سلام رفیق معنی کلمات به ترتیب عبارتند از بخشش لطف عقل روشن کرد پرتو جلوه گری موفق باشی . اگر بازهم سوالی داشتی من درخدمتتم رفیق

فضل: معنی اصلی: برتری، فضیلت، خوبی، نیکویی، بخشش، احسان کاربردها: معمولاً برای توصیف ویژگی‌های مثبت افراد، اعمال نیک و بخشش‌های الهی به کار می‌رود. مثال: "فضل الهی شامل حال همه بندگان می‌شود." (یعنی خداوند به همه بندگان خود خوبی می‌کند.) فیض: معنی اصلی: نعمت، بخشش، برکت، روزی، رحمت کاربردها: اغلب برای توصیف نعمت‌های الهی، برکات معنوی و موهبت‌هایی که به انسان‌ها ارزانی می‌شود، به کار می‌رود. مثال: "از فیض حضور استاد بهره‌مند شدیم." (یعنی از بودن در کنار استاد، برکت معنوی بردیم.) خِرَد: معنی اصلی: دانایی، عقل، خردمندی، هوش، بینش کاربردها: برای توصیف توانایی تفکر، استدلال، تصمیم‌گیری درست و شناخت حقایق به کار می‌رود. مثال: "خردمند کسی است که قبل از عمل فکر می‌کند." برافروخت: معنی اصلی: روشن کردن، آتش زدن، شعله‌ور کردن، افروختن کاربردها: علاوه بر معنای تحت‌اللفظی، برای توصیف احساسات شدید مانند عشق، خشم، شادی و همچنین برای نشان دادن افزایش شدت چیزی به کار می‌رود. مثال: "چشم‌هایش از شوق برافروخته شده بود." فروغ: معنی اصلی: نور، روشنی، تابش، درخشندگی کاربردها: علاوه بر معنای تحت‌اللفظی، برای توصیف زیبایی، شکوه و عظمت نیز به کار می‌رود. مثال: "فروغ دانش در چهره او می‌درخشید." تجلّی: معنی اصلی: آشکار شدن، نمایان شدن، ظهور، بروز کاربردها: معمولاً برای توصیف ظهور و آشکار شدن حقایق، زیبایی‌ها و کمالات الهی به کار می‌رود. مثال: "تجلّی جمال حق در همه آفریده‌ها دیده می‌شود."

در پاسخ به: رحمان رمضانی تکاب

درود بر شما؛ سپاس از پاسخ‌گویی‌تون. 🙏🏻

خواهش میکنم قربون شما همکار عزیزم

در پاسخ به: سید سجاد حسینی

سلام رفیق معنی کلمات به ترتیب عبارتند از بخشش لطف عقل روشن کرد پرتو جلوه گری موفق باشی . اگر بازهم سوالی داشتی من درخدمتتم رفیق

درود بر شما؛ سپاس از پاسخ‌گویی‌تون. 🙏🏻