در زبان انگلیسی، فعل ربطی (فعل اسنادی) باید مفرد باشد اگرچه که اسم بعدش جمع هست. اما در فارسی اینطوری نیست؟ چرا؟

در زبان انگلیسی، فعل ربطی (linking verb) به طور معمول باید با فاعل جمله همخوانی داشته باشد و زمانی که فاعل مفرد است، فعل نیز به صورت مفرد می‌آید، حتی اگر اسم بعد از فعل جمع باشد. این ویژگی به دلیل ساختار و قواعد خاص زبان انگلیسی است. در فارسی، چنین الزامی وجود ندارد و فعل ربطی می‌تواند با اسم بعد از آن تطبیق داده شود. این تفاوت‌ها به ویژگی‌های ساختاری هر زبان بازمی‌گردد. مثال برای توضیح: انگلیسی: "It is the students who like to learn English." در اینجا، فعل "is" به دلیل ساختار انگلیسی مفرد آمده، زیرا به "It" اشاره دارد، که به عنوان فاعل جمله عمل می‌کند. فارسی: "این دانش‌آموزان هستند که دوست دارند زبان یاد بگیرند." در فارسی، "هستند" به صورت جمع آمده تا با اسم "دانش‌آموزان" که جمع است تطبیق داشته باشد. این امر به زبان فارسی اجازه می‌دهد تا فعل با اسم بعدی تطبیق پیدا کند. دلایل این تفاوت: ساختار فاعلی زبان‌ها: در انگلیسی، ساختارهای فاعلی و افعال ربطی معمولاً با اولین فاعل همخوانی دارند و به "فعل و فاعل" پایبند هستند. در فارسی، تطبیق بیشتر با اسمی که نزدیک فعل است، انجام می‌شود، که نوعی انعطاف بیشتری را فراهم می‌کند. الگوی زبانی متفاوت: انگلیسی بیشتر به قواعد دستوری ثابت تکیه دارد و اغلب جمله‌ها را بر اساس فاعل اولی تنظیم می‌کند. فارسی در مقایسه با انگلیسی به الگوهای توزیعی و تطبیق روان در جمله علاقه دارد.

جمع یا مفرد بودن فعل بر میگرده به فاعل انگلیسی یا همون نهاد فارسی که تو مثال فارسی چون دانش اموزان جمع هستند باید فعل به صورت جمع بیاد اما تو مثال انگلیسی درواقع subject یا همون فاعلت it است که مفرده و فعل باید براش به صورت مفرد یعنی is بیاد