ببینید من الان واقعا گیج شدم چون معمولا باید یه درسو مفهومی یاد بگیرمو بتونم تصورش کنم اما این نامشخصه توی درس یک ما میفهمیم که توی کهکشان راه شیری بیش از 200 میلیارد ستاره وجود داره و خب ماها هم وقتی توی مکانی قرار داریم که آلودگی نوری وجود نداره میبینیم که آسمون کاملا پوشیده از ستارست توی بعضی از عکسایی که از فضا از طریق ماهواره یا فضانوردام منتشر میشه این انبوه ستاره ها وجود داره پس چرا توی صفحه اول درس کادر پایین فضانورد فضا رو یه سیاهی مطلق توصیف کرده؟ یعنی نور خورشید به سفینه تابیده و بخاطر همینم ستاره ها پیدا نبودن و ستاره ها فقط چون یطرف زمین سایست توی آسمونه شبه زمین پیدان؟ ولی در این صورتم نمیتونستن فضارو یه سیاهیه مطلق و تهی ببینن که?? بازم یه روشنایی ای بوده
چرا کتاب داره خودشو نقص میکنه؟
پاسخ ها: {{ repliesNum }}
پاسخ انتخاب شده
در پاسخ به: {{ reply.reply_to.name }}
در پاسخ به
این پیام حذف شده است.
