گیرش سیمان بر چند نوع است؟

گیرش سیمان به معنای ترکیب سیمان با آب و تشکیل محصول هیدراته (هیدراته شده) به نام گچ معدنی است. این فرآیند هیدراتاسیون سیمان نامیده می‌شود و گیرش سیمان به عمل هیدراتاسیون مرتبط است. در واقع، گیرش سیمان به تشکیل گچ معدنی منجر می‌شود که این فرآورده‌ی سخت و محکم باعث پایداری و مقاومت بتن می‌شود. گیرش سیمان بر اساس زمان اتفاق‌افتادن و میزان پیشروی به سه نوع تقسیم می‌شود: 1. گیرش کاذب (False Set): این نوع گیرش سیمان زمانی اتفاق می‌افتد که هیدراتاسیون سیمان به صورت بسیار سریعی و با دمای بالا اتفاق می‌افتد. این واکنش بسیار سریع به نحوی است که گچ معدنی شکل می‌گیرد و بتن سفت می‌شود قبل از آن‌که به صورت یکنواخت توسط یک احتراق کامل دراز مدت تشکیل شود. گیرش کاذب معمولاً مشکل ساز و غیرمطلوب است و باید از روش‌های کنترلی و افزودن مواد افزودنی مناسب استفاده شود تا این واکنش مهار شود. 2. گیرش اولیه (Initial Set): این نوع گیرش سیمان زمانی اتفاق می‌افتد که هیدراتاسیون سیمان به صورت متوسط انجام می‌شود و بتن شروع به سفت شدن می‌کند. زمان گیرش اولیه به معنای زمانی است که بتن به اندازه‌ی کافی سفت شده است تا نخوردن تغییر شکل و شکستن اتصال‌های خاکستری داشته باشد. 3. گیرش ثانویه (Final Set): این نوع گیرش سیمان زمانی اتفاق می‌افتد که هیدراتاسیون سیمان به صورت کامل انجام می‌شود و بتن به صورت کامل سفت می‌شود. زمان گیرش ثانویه به معنای زمانی است که بتن به مقاومت کافی رسیده است که بتوان با ایمنی بر روی آن قرار گرفت و استفاده کرد. بنابراین، گیرش ثانویه نهایی نیست، بلکه زمانی است که بتن به مقاومت کافی برای استفاده رسیده است.