اخلاص چیست؟

به معنی «خالص کردن و پاک کردن یک چیز از غیر آن است.»

در زمینه اسلامی اخلاص نسبت به دین سنجیده می‌شود؛ یعنی ایمان به یگانگی خدا در ذات و صفات و افعال است و ضد آن شرک در الوهیت است، اخلاص در دین به این معناست که دین خدا از تثلیث و شرک و تشبیه و هر امر غیر خدایی پاک باشد که همان توحید است و گاهی اخلاص با عمل سنجیده می‌شود که ضد آن «ریا» در اعمال و عبادت‌ها است.

واژه اخلاص، مصدر باب افعال از ریشه خلوص و خلاص به معنای پاک شدن و سالم گشتن از آمیختگی است. خالص، کالایی را گویند که با چیزی ممزوج و مخلوط نباشد و معنایی نزدیک به «صافی» دارد با این تفاوت که صافی به جنسی که از همان ابتدا با چیزی آمیخته نبوده اطلاق می‌شود؛ ولی خالص، جنسی است که پس از امتزاج با چیز دیگر، خواه پست‌تر باشد یا نه، پاک، و ناخالصی آن زدوده شود. لغویان برای خلوص، معانی دیگری نیز بر شمرده‌اند؛ مانند رسیدن، نجات یافتن، کناره‌گیری کردن از دیگران و ویژه خود گردانیدن که در هر یک از این معانی، به نوعی معنای اصلی این ریشه یا لوازم آن وجود دارد. «اخلاص» به معنای خالص کردن، پاک گردانیدن و برگزیدن است و مقصود از آن در فرهنگ اسلامی، پاک کردن نیّت از غیر خدا و انجام دادن عمل برای رضایتش....

ب معنای خالص کردن از یک چیز غیر از ان