آیا در صورت نیاز و ضرورت می‌شود واژگانی که هم صدا هستند ولی نوشتارشان نایکسان هست را قافیه کرد؟

خیر قافیه یعنی کلمه ای که حروف اخرشان با هم مساوی باشد

بله.چون قافیه ینی دوکلمه باحرف یاحروف آخرمشترک یا تکراری ک معنی متفاوت داردمثل بیش و خویش ک جناس لفظی نیزباهم هستند.
جناس لفظی نیز نوعی جناس تام ک از نظر آوایی یکسان هس و اگر درآخر هرمصراع قرار بگیرند صددرصدقافیه هستند مث خار و خوار.......

سلام
در ادبیات معاصر (تقریبا با نیما یوشیج) از این فن هم در قافیه بهره گرفته شده است؛ ولی در ادبیات کلاسیک پیدا نمی‌شه.
اگر هم باشه عیب قافیه محسوب می‌کنیم.

در واقع، قافیه گونه‌ها در شعر بر اساس نوع واژگانی که به کار رفته‌اند، شکل می‌گیرند. اما درباره استفاده از واژگانی که هم صدا هستند، اما نوشتارشان نایکسان است، در شعر معمولاً به دو روش با استفاده از قافیه‌های داخلی و بیرونی برخوردار هستند:

قافیه‌های داخلی: در این روش، کلمات با نوشتار متفاوت ولی با صدای مشابه در همان بیت با هم قافیه می‌شوند. به عنوان مثال، واژه‌های "حضیض" و "عزیز" می‌توانند در یک بیت با هم قافیه شوند، زیرا هر دو واژه با صدای مشابه هستند، اما نوشتارشان متفاوت است.

قافیه‌های بیرونی: در این روش، کلمات با نوشتار متفاوت ولی با صدای مشابه در بیت‌های متوالی با هم قافیه می‌شوند. به عنوان مثال، در بیت اول یک شعر واژه "حضیض" به کار برده شده و در بیت دوم واژه "عزیز" به کار گرفته شده و در این حالت، این دو کلمه با صدای مشابه و نوشتار متفاوت با هم قافیه می‌شوند.

در کل، استفاده از واژگانی که هم صدا هستند، اما نوشتارشان نایکسان است، در قافیه‌گونه‌های شعری ممکن است، اما باید با حوصله و با دقت درست انجام شود و نباید این نوع قافیه‌گونه‌ها را در زیاده‌روی به کار گرفت.

سلام دوست عزیز
بله چرا که نه میشن سجع متوازن اگه تقطیع کنی پس میشه قافیه در نظر گرفت
موفق باشی:))