وحالا من در فقدان من روزگار سپری می کنم. ذرات وجودم سکوت و آرامش را می طلبند. و من خیلی ناگهانی و اتفاقی سکوت می کنم. بدنم را گم می کنم. مغزم و قلبم و روانم درهم ادغام می شوند. دلخوشی ها به ضد خودتبدیل می شوند. البته من خود چراغم. من ابر پربارانم. عشقی خندانم . استقامت طوفانم. خودشناسی جوشانم. طراوت بهارانم. مجنون دورانم . عطر کوهسارانم . آرام آرام می نویسم. تجربه گرایانه عمل می کنم. آتش عشقم در دل حوادث. آواز بی وصله ام من . به اکنون رسیده ام. هرلحظه نو می شوم من
ایرادهای این متن چیست؟
پاسخ ها: {{ repliesNum }}
پاسخ انتخاب شده
در پاسخ به: {{ reply.reply_to.name }}
در پاسخ به
این پیام حذف شده است.
