در همه مصراعها ترکیب وصفی(موصوف و صفت) وجود دارد به جز.... الف)به کار دوستان اندیشه کن و دوستی ایشان به مردمی تازه دار ب)چو دوست نو گیری،پشت بر دوستان کهن مکن ج)با مردمانی که با تو راه دوستی روند ونیم دوست باشند،سازگاری کن د)چون از تو مردمی بینند،دوست یکدل شوند