کماکان در هستی هستم. من بخت بزرگی دارم. اقبال من خیال است. نیک است. زخم‌های من در کوشش و در سرگرمی هستند. لبخند‌هایم واقعی هستند. تنبلی هایم فربه شده‌اند. نوشته در نوشته سابقه می‌شوم. امروز کوچ می‌کنم به سکوت خالص. جز نوشتن راهی نمانده برایم. اینجا حس نوشتن بسیار قوی است. فقرموضوعی بسیارغنی است. دل من در عشق متجلی است. آشکاراست همیشه خوشبختی عشق. بی‌اختیار است این حجم از جبر و اختیار.
گاما رو نصب کن!
