یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد حالتی رفت که محراب به فریاد آمد ای غایب از نظر به خدا می سپارمت جانم بسوختی و به دل دوست دارمت باز آی و دل تنگ مرا مونس جان باش وین سوخته را محرم اسرار نهان باش اگر ان ترک شیرازی به دست آرد دل ما را به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر آید گفتم که ماه من شو گفتا اگر بر آید
گاما رو نصب کن!
