چه خوش گفت زالی به فرزند خویش چو دیدش پلنگ افکن و پیل تن گز از عهد خردیت یاد آمدی که بیچاره بودی در آغوش من نکردی در این روز برمن جفا که تو شیرمردی و من پیرزن به این نوع شعر ((قطعه)) می گویند. قطعه شعری است که در آن به پند و اندرز و مسائل اخلاقی و اجتماعی می پردازند و مصراع های دوم همه بیت های آن هم قافیه هستند.