ثبت شده در 11 اردیبهشت 1396
معلمی در قرآن به عنوان جلوه ای از قدرت بی پایان الهی، نخست ویژه ذات مقدس خداوند تبارک و تعالی دانسته شده است و در آیات اول تا پنجم سوره علق، خداوند، خود را معلم می خواند. امام خمینی رحمه الله در این مورد می فرماید: « معلم اول، خدای تبارک و تعالی است… . به وسیله وحی، مردم را دعوت می کند به نورانیت، دعوت می کند به کمال، دعوت می کند به محبت، دعوت می کند به مراتب کمالی که از برای انسان است.» ای معلم! تو را سپاس. ای آغاز بی پایان! ای وجود بی کران! تو را سپاس. ای والا مقام! ای فراتر از کلام! تو را سپاس. ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدی! تو را سپاس. ای نجات بخش آدمیان از ظلمت جهل و نادانی! تو را سپاس. ای لبخندت امید زندگی و غضبت…
