فرودگاه داخلی: فرودگاهی که فقط پروازهای داخلی انجام می‌دهد.

فرودگاه داخلی: دروازه‌ای به شهرهای ایران

فرودگاه داخلی چیست و چه فرقی با فرودگاه بین‌المللی دارد؟

تصور کن یک پایانه بزرگ اتوبوس در شهر خودتان وجود دارد. این پایانه دو نوع سفر دارد: سفر به شهرهای دیگر در داخل کشور (مثلاً از تهران به اصفهان) و سفر به کشورهای دیگر (مثلاً از تهران به استانبول). فرودگاه داخلی مثل همان بخشی از پایانه است که فقط به شهرهای خود ایران سرویس می‌دهد. در مقابل، فرودگاه بین‌المللی² هم پروازهای داخلی و هم پروازهایی به کشورهای دیگر دارد. جدول زیر تفاوت‌های اصلی را نشان می‌دهد:

اجزای اصلی یک فرودگاه داخلی

یک فرودگاه داخلی مانند یک شهر کوچک است که هر بخش آن وظیفه خاصی دارد. برای درک بهتر، آن را به چند بخش اصلی تقسیم می‌کنیم:

۱. ترمینال (ساختمان مسافری)⁴: اینجا همان جایی است که شما به عنوان مسافر وارد می‌شوید. در ترمینال، بلیط خود را نشان می‌دهید، چمدان‌های خود را تحویل می‌دهید و قبل از پرواز در سالن انتظار می‌نشینید. این ساختمان اغلب دارای غرفه‌های فروش غذا و هدیه نیز هست.

۲. سالن پرواز: پس از کنترل امنیت، شما وارد سالن پرواز می‌شوید. در این سالن، به مسافران اطلاع داده می‌شود که پروازشان از کدام درب خروج انجام می‌شود. هر درب خروج به یک هواپیمای خاص منتهی می‌شود.

۳. برج مراقبت⁵: این برج بلند، مغز متفکر فرودگاه است. کارکنان داخل آن، مانند کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی، دائماً با خلبان‌ها در ارتباط هستند. آن‌ها به هواپیماها اجازه برخاستن (بلند شدن) و نشستن (فرود آمدن) می‌دهند و مطمئن می‌شوند که همه هواپیماها با فاصله ایمن از هم حرکت می‌کنند. معادله ساده برای کار آن‌ها این است: $ ایمنی = نظارت + ارتباط $.

۴. باند پرواز: این یک جاده بسیار طویل و صاف از جنس بتن یا آسفالت است که هواپیماها روی آن می‌دوند تا سرعت لازم برای بلند شدن از زمین را بگیرند یا بعد از فرود سرعت خود را کاهش دهند.

یک سفر هوایی داخلی از آغاز تا پایان

بیایید مراحل یک سفر با هواپیما از یک فرودگاه داخلی را با هم دنبال کنیم. فرض کنید می‌خواهید از شیراز به مشهد سفر کنید.

گام اول: رسیدن به فرودگاه و تحویل بار. شما با بلیط الکترونیکی یا چاپ شده خود به فرودگاه مراجعه می‌کنید. اگر چمدان بزرگ دارید، آن را به قسمت Check-in (ثبت نام) می‌برید. کارمند خط هواپیمایی یک برچسب روی چمدان شما می‌زند و آن را روی نوار نقاله می‌گذارد تا به داخل هواپیما منتقل شود.

گام دوم: کنترل امنیت. شما و وسایل دستی‌تان (مانند کوله پشتی) از زیر دستگاه‌های ردیاب و گیت امنیتی عبور می‌کنید. این کار برای اطمینان از این است که هیچ وسیله خطرناکی به داخل هواپیما برده نشود.

گام سوم: انتظار برای پرواز. شما به سالن پرواز می‌روید و به صفحه اعلانات نگاه می‌کنید تا شماره درب خروج پروازتان به مشهد را پیدا کنید. سپس به سمت آن درب می‌روید و تا زمان سوار شدن به هواپیما منتظر می‌مانید.

گام چهارم: سوار شدن و پرواز. وقتی نوبت شما رسید، از طریق یک راهرو (معمولاً یک پل فرودگاه یا پل متحرک) مستقیم به داخل هواپیما راهنمایی می‌شوید. پس از سوار شدن، هواپیما با اجازه برج مراقبت، روی باند قرار می‌گیرد، می‌دود و از زمین بلند می‌شود.

پرسش‌های متداول درباره فرودگاه‌های داخلی

پاورقی

¹فرودگاه داخلی (Domestic Airport): فرودگاهی که فقط پروازهای داخل مرزهای یک کشور را انجام می‌دهد.

²فرودگاه بین‌المللی (International Airport): فرودگاهی که علاوه بر پروازهای داخلی، پروازهایی به مقاصد خارج از کشور نیز دارد.

³گذرنامه (Passport): یک مدرک شناسایی رسمی که برای سفر به کشورهای دیگر لازم است.

⁴ترمینال (Terminal): ساختمان اصلی فرودگاه که مسافران در آن‌جا خدمات مربوط به پرواز را دریافت می‌کنند.

⁵برج مراقبت (Control Tower): برج بلندی در فرودگاه که کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی از داخل آن، حرکت هواپیماها در زمین و آسمان اطراف فرودگاه را هدایت و نظارت می‌کنند.