تفاوت دانش آموزان دیر آموز با کودکان ناتوان در یادگیری

دانش آموزان دیر آموز بر خلاف دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری که از هوش عادّی یا بالاتر از عادّی برخوردارند دارای هوش متوسّط پایین تا مرزی می باشند. بدین ترتیب نمره ی هوش دانش آموز دارای اختلال یادگیری ۸۵ یا بالاتر از آن می باشد. در صورتی که نمره ی هوشی دانش آموز دیرآموز بین ۷۰ تا ۸۵ می باشد. علاوه بر نمره ی هوشی دانش آموزان دیر آموز دارای کنش های شناختی پایین و ضعف در کلیه ی دروس نسبت به دانش آموزان هم سنّ و سال خود می باشد. در حالی که دانش آموزان ناتوان در یادگیری دارای کنش های شناختی متوسّط یا بالاتر بوده و معمولاً در یک یا دو درس دارای مشکل می باشند.

ویژگی های کودکان دیر آموز در مدارس:
1- این دانش آموزان در کلاس معمولاً در تمامی دروس نمرات ضعیفی کسب می کنند.
2- برخی از این دانش آموزان در یک یا چند پایه از تحصیلات مردود می شوند.
3- اغلب این دانش آموزان دارای توجّه و تمرکز پایینی می باشند و خیلی زود دچار حواس پرتی می شوند. معمولاً مدّت توجّه این دانش آموزان به درس نیز کوتاه می باشد.
4- معمولاً این دسته از دانش آموزان در پاسخ دهی به سؤالات دارای تأخیر و کندی می باشند.
5- این دانش آموزان معمولاً گرایش به انجام فعّالیّت هایی دارند که عینی و ابتدایی هستند.
6- معمولاً این دسته از دانش آموزان بیش فعّال و تکانشی هستند و در مقابل ناملایمات تحمّل کمی دارند.
7- از دیگر ویژگی های این کودکان اعتماد به نفس پایین و ترس می باشد.
8- نوسانات خلقی نیز از دیگر ویژگی های این دانش آموزان است و معمولاً خلق غیر قابل پیش بینی دارند.

توصیه های آموزشی برای کودکان دیرآموز
لازم به یادآوری است که کودکان دیرآموز معمولاً در کنار دانش آموزان عادی و در مدارس عادی ادامه ی تحصیل می دهند.
 جهت بهبود وضعیت تحصیلی این دانش آموزان توصیه هایی شده است که به مهم ترین آن ها اشاره می کنیم:
1- هیچ گاه نگذارید که کودک شکست بخورد.
2- با ارائه ی بازخورد مناسب او را از درستی پاسخ آگاه کنید.
3- پاسخ های صحیح را سریع تقویت کنید.
4- سطح مناسب کودک را بدست آورید.
5- از آموزش قدم به قدم (از ساده به مشکل ) بهره گیرید.
6- امکان تکرار و تمرین را برای تثبیت یادگیری فراهم آورید.
7- بین دفعات تکرار یک موضوع فاصله قرار دهید.
8- با ارائه ی محرّک در ابتدای آموزش به یادگیری کمک کنید.
9- تجربیات موفّقیّت آمیز را فراهم آورید.
10- کودک را در فعّالیّت ها شرکت دهید.
11- به علایق کودک توجّه کنید.
12- تفاوت های فردی را مورد توجّه قرار دهید.
13- از تشویق بیش تر استفاده کنید.
14- مدّت زمان آموزش باید کوتاه و تعداد دفعات آن باید زیاد باشد.
15- وظایف یادگیری را با اشیاء و موقعیت های زندگی مرتبط کنید.
16- خانواده باید به طور مؤثّر همکاری کند و معلّم از این همکاری استقبال کند.
17- کلاس های این کودکان باید دارای دانش آموزان کم تری باشد.
18- به شخصیت کودک احترام بگذارید و از خشونت بپرهیزید.
19- به کودک اجازه دهید اشتباهات خود را اصلاح کند.
20- از اعمال و بازده کار ارزشیابی مستمر داشته باشید.
21- در آموزش به کودکان صبور باشید.
22- هرگز این کودکان را با دیگران مقایسه نکنید.
23- فعّالیّت های حرکتی (ورزش) را مورد توجّه قرار دهید.

منبع