پس از انتقال پیام، مولکول‌های ناقل باقی مانده، باید از فضای سیناپسی تخلیه شوند تا از انتقال بیش از حدّ پیام جلوگیری و امکان انتقال پیام‌های دید فراهم شود. این کار با جذب دوبارۀ ناقل به یاختۀ پیش سیناپسی انجام می‌‌شود، همچنین آنزیم‌هایی ناقل عصبی را تجزیه می‌کنند. سیناپس می‌تواند تحریکی یا مهاری باشد در هر صورت ناقل عصبی پس از رسیدن به غشای یاختۀ پس سیناپسی، به پروتئینی به نام گیرنده متصل می‌شود. (این پروتئین همچنین کانالی است که با اتصال ناقل عصبی به آن باز می‌شود.) به این ترتیب، ناقل عصبی با تغییر نفوذ پذیری غشای یاختۀ پس سیناپسی به یون‌ها، پتانسیل الکتریکی این یاخته را تغییر می‌دهد. 
در صورت ورود ناقل عصبی به یاختۀ پیش‌سیناپسی، این ورود برخلاف شیب غلظت بوده و طی آن انرژی زیستی (ATP) مصرف می‌شود. 
بررسی سایز گزینه‌ها: 
1) در سیناپس، ممکن است آنزیم‌هایی وجود داشته باشند که ناقل عصبی را تجزیه کنند. 
2) همۀ سیناپس‌ها که تحریکی نیستند. (دو نوع سیناپس تحریکی و مهاری در بدن وجود دارند.) 
4) ریزکیسه‌های دارای ناقل عصبی به غشای یاخته پیش سیناپسی پیوسته و محتویات خود را به درون فضای سیناپسی می‌ریزند ولی هیچگاه امکان ندارد که در فضای سیناپسی، ریزکیسه‌ها را مشاهده کنیم.