«لایجوز إصرارنا علی الإساءةِ بل علَینا أنْ نُعوضَها بالإحسانِ.»:
1 )
اصرارمان بر بدی کردن روا نیست، بلکه ضرورت دارد که آن با نیکی کردن جبران شود.
2 )
مصرّ بودن ما به بدی شایستهی ما نیست، بلکه لازم است آن را با نیکوکاری تلافی کرد.
پافشاری ما بر بدی کردن جایز نیست، بلکه بر ما لازم است که آن را با نیکی کردن جبران کنیم.
4 )
تأکیدمان بر بدی پسندیده نیست، هم چنان که واجب است که آن را به وسیلهی خوبیها ترمیم کنیم.