بررسی گزینه‌ها:

گزینه 1: پدیده‌هایی که وجودشان از خودشان نیست، برای موجود شدن نیازمند به پدیدآورنده‌ای هستند که خودش پدیده نباشد.
درست است؛ این جمله دقیقاً با مفهوم بیت هماهنگ است. بیت می‌گوید چیزی که خودش تهی است (مثل ابر خشک)، نمی‌تواند بخشنده باشد، یعنی موجودی که وجود ندارد، نمی‌تواند هستی بدهد.
درست.

گزینه 2: تمام موجودات وجود خود را از خدا می‌گیرند و به سبب او پیدا و آشکار می‌گردند و هستی آن‌ها نیز به خداوند وابسته است.
نزدیک به مفهوم کلی توحید، اما تمرکز آن بر وابستگی دائمی است، نه بر ناتوانی پدیده‌ها از هستی‌بخشی که محور اصلی بیت است.
نادرست.

گزینه 3: جهان همواره به خداوند نیازمند است و این نیاز هیچ‌گاه قطع نمی‌شود.
مفهومی درست دارد، اما پیام اصلی بیت درباره ناتوانی پدیده‌ها در هستی‌بخشی است، نه نیاز مداوم جهان.
نادرست.

گزینه 4: پدیده‌ها، وجودشان از خودشان نبوده و نیست.
این جمله صحیح است ولی ناقص است و به‌تنهایی پیام بیت را منتقل نمی‌کند.
نادرست.

پاسخ صحیح: گزینه 1