نگرش اصالت وجود ريشۀ نيازمندی معلول به علت را در ماهيت و امكان آن يعنی نسبت مساوی ماهيت به وجود و عدم جست‌وجو نمی‌كند بلكه آن را در حاق واقعيت، يعنی وجود و هستی آن می‌جويد (رد گزينۀ ۲). بنابراين نظريۀ فقر وجودی در باب ملاك نيازمندی معلول به علت است (رد گزينۀ ۳) و آن را در ضعف و فقر وجودی می‌داند نه ماهيت. در اين نظريه هر اندازه كه موجودی از نظر رتبه پايين‌تر باشد و شدت وجودی كمتری داشته باشد، ناقص‌تر است و به مراتب مافوق خويش وابسته‌تر است (رد گزينۀ ۴) و اگر وجودی در مرتبۀ خود از چنان شدتی برخوردار باشد كه هيچ ضعف و نقصی در آن نباشد، غنای ذاتی دارد و بی‌نياز مطلق است كه به تعبير قرآن «صمد» ناميده می‌شود و اوست علت حقيقی جهان و غير او همه فقير و محتاج و لذا معلول‌اند.