فقط «د» درست است. خروج آب به صورت بخار از سطح بخش های هوایی گیاهاهن را، تعرق می نامند.

الف) رفتار روزنه ای برخی گیاهان نواحی خشک، مانند بعضی از کاکتوس ها در حضور نور متفاوت است و سبب می شود در طول روز، روزنه ها بسته بمانند و از هدر رفتن آب جلوگیری شود. بنابراین در بعضی از گیاهان مانند کاکتوس، روزنه ها در طول شب باز هستند. تعریق زمانی صورت می گیرد که روزنه های هوایی بسته باشند. پس در بعضی از گیاهان مانند کاکتوس که روزنه های هوایی در طول شب باز هستند تعریق صورت نمی گیرد./ب) در هنگام شب یا در هوای بسیار مرطوب که شدت تعرق کاهش می یابد، یاخته های آندودرم همچنان به پمپ کردن یون های معدنی به درون استوانه ی مرکزی ادامه می دهند. اما در بعضی از گیاهان مانند خزه گیان اصلاً درون پوست، استوانه ی مرکزی و آوند وجود ندارد. ج) اگر مقدار آبی که در اثر فشار ریشه ای به برگ ها می رسد، بیشتر از مقدار تعرق آن از سطح برگ باشد، آب به صورت قطراتی از انتها یا لبه ی برگ های بعضی گیاهان علفی خارج می شود که به آن تعریق می گویند. اما یادمان باشد، در گیاهانی مانند خزه گیان که آوند ندارند اصلاً تعریق معنی ندارد. در این گیاهان حرکت شیره ی خام به این صورت است که در اثر تجمع آب و یون ها فشار در آوندهای چوبی ریشه افزایش می یابد و فشار ریشه ای را ایجاد می کند و فشار ریشه ای باعث هل دادن شیره ی خام به سمت بالا می شود.