بیاییم دوباره چهار آرایهٔ مورد نظر را در هر بیت بررسی کنیم:

«شد چنان از تف دل کام سخنور تشنه ...»
واج‌آرایی دارد (تکرار «تش»)، اما نه جان‌بخشی آشکار دارد، نه مراعات‌نظیر قوی، نه جناس ناقص. کامل نیست.

«همچو ماهی که فتد ز آب برون ...»
واج‌آرایی دارد («می‌تپیدی / ماهی / فتد»)، جان‌بخشی هم هست («دل می‌تپید»)، مراعات‌نظیر هم دارد (ماهی و آب). اما جناس ناقصِ درست و پذیرفتنی در آن دیده نمی‌شود.

«خشک گردید هم از دود دل و دیده، دوات / خامه با سوز، رقم کرد به دفتر تشنه»
واج‌آرایی دارد (تکرار «د» در دل، دیده، دود، دوات).
جان‌بخشی دارد («خامه رقم کرد» → قلم به صورت موجود زنده).
مراعات‌نظیر دارد (خامه، دوات، رقم کردن، دفتر).
جناس ناقص دارد («به / با»).
→ این بیت همهٔ آرایه‌ها را یکجا دارد.

«تشنه لب کشته شود در لب شط ...»
واج‌آرایی (تکرار «لب») و مراعات‌نظیر (تشنه، شط، کوثر، سیراب) دارد، جناس ناقص هم تا حدی («لب / لب»)، ولی جان‌بخشی ندارد.

بنابراین پاسخ درست گزینهٔ 3 است.