کسانی که چنان در گناه و باطل پیش روند که از کار خود خرسند باشند و با حق دشمنی و لجاجت ورزند، خداوند به آنها فرصتی میدهد و بر امکانات و نعمتهای آنان میافزاید و آنها این فرصتها و نعمتها را وسیلۀ غطهور شدن در گناهان قرار می دهند در حقیقت مهلتها و نعمتها با اختیار و ارادۀ خودشان بهصورت بلای الهی جلوهگر شده و باعث میشود که بار گناهان آنان هر روز سنگین و سنگینتر شود و به تدریج بهسوی هلاکت ابدی نزدیکتر شوند، این سنّت که ازجمله سنتهای حاکم (مستولی شده) بر زندگی معاندان (دشمنان) و غرق شدگان در گناه است. سنت املاء و استدراج است. قرآن کریم دربارۀ این سنت میفرماید: «و کسانی که آیات ما را تکذیب کردند بهتدریج گرفتار عذابشان خواهیم کرد. از آن راه که نمیدانند و به آنها مهلت میدهیم همانا تدبیر من استوار است.»