در همهٔ ابیات به عدم تعلق و وابستگی سفارش شده است؛ بهجز:
1 )
گر بو بری زان روشنی آتش به خواب اندر زنی / کز شب روی و بندگی زهره حریف ماه شد
تن را بدیدی جان نگر، گوهر بدیدی کان نگر / این نادره ایمان نگر، که ایمان در او گمراه شد
3 )
خود را بیفشان چون شجر، از برگ خشک و برگ تر / بیرنگ نیک و رنگ بد توحید و یک تویی بود
4 )
یک سو رو از گرداب تن، پیش از دم غرقه شدن / زیرا بقا و خرّمی زان سوی شش سویی بود
تحلیل ویدئویی تست
منتظریم اولین نفر تحلیلش کنه!