تعریف قافیه: قافیه، کلمه یا بخش پایانی هر مصراع است که از نظر آوا (صدا) با مصراع دیگر همپایان و هماهنگ باشد.
در شعر فارسی، قافیه همیشه در پایان مصراعها میآید، نه در وسط آنها.
بررسی شعر:
پایان مصراع اول: شاخساری
پایان مصراع دوم: کناری
هردو واژه با بخش «ـاری» ختم میشوند → بنابراین:✅ قافیه صحیح: شاخساری / کناری
بررسی گزینهها:
1) شاخکی – بامکی❌ این دو کلمه در میان مصراعها آمدهاند، نه در پایان → قافیه نیستند.
2) شاخکی – جوکناری❌ شاخکی وسط است، جوکناری پایان؛ پس باز هم نادرست است.
3)شاخکی – شاخساری ❌ اولی وسط، دومی پایان است؛ فقط یکی قافیه است.
4) بر شاخساری – بر جو کناری
✅ هر دو در پایان مصراع آمدهاند
✅ هردو پایانشان با «اری» یکی است→ این گزینه دقیقاً تعریف قافیه را دارد.
پاسخ نهایی و صحیح:✅ گزینه 4: بر شاخساری – بر جو کناری