بریم یکبار روشن و مرحلهبهمرحله همه چیز را بررسی کنیم:
افعال و ضمایرشان:
یلعبُ = «او (مذکر) بازی میکند» → ضمیر: هوَ
نأکُلُ = «ما میخوریم» → ضمیر: نحنُ
أکتُبُ = «من مینویسم» → ضمیر: أنا
تَخرجینَ = «تو (مؤنث) خارج میشوی/فارغالتحصیل میشوی» → ضمیر: أنتِ
نکتهها:
برای نحنُ همیشه در ابتدای فعل حرف «نـ» اضافه میشود (مثل نأکلُ).
برای أنتِ در مضارع، فعل به صورت «تَـ...ینَ» میآید (مثل تخرجینَ).
برای هوَ، فعل به صورت «یـ...» میآید (مثل یلعبُ).
برای أنا، فعل به صورت «أ...» میآید (مثل أکتبُ).
بررسی گزینهها:
هیَ، نَحنُ، أنا، أنتِ → غلط (یلعبُ برای هوَ است نه هیَ).
هوَ، أنا، نحنُ، أنتَ → غلط (نأکلُ برای نحنُ است، نه أنا. و تخرجینَ برای أنتِ است نه أنتَ).
هوَ، نحنُ، أنا، أنتِ → درست ✅
هوَ، نحنُ، أنا، أنتَ → غلط (تخرجینَ برای أنتِ است نه أنتَ).
پاسخ نهایی:
گزینه 3 درست است.