همۀ موارد عبارت داده شده را به نادرستی تکمیل می‌کنند.

بررسی همۀ موارد:

الف. از غدۀ لوزالمعده، هورمون های انسولین و گلوکاگون ترشح می‌شوند. همچنین از بخش قشری غدۀ فوق کلیه، هورمون های آلدوسترون، کورتیزول و هورمون های جنسی ترشح می‌شوند. هورمون گلوکاگون، سبب افزایش خروج گلوکز از یاخته های کبدی و هورمون انسولین در افزایش ورود گلوکز به یاخته های کبدی نقش دارد؛ بنابراین می‌توان گفت همۀ هورمون های مترشحه از غدۀ لوزالمعده، در تغییر میزان نفوذپذیری کبد به گلوکز نقش دارند. توجه داشته باشید که از میان هورمون های مترشحه از بخش قشری غدۀ فوق کلیه، تنها کورتیزول در افزایش مقدار گلوکز خون مؤثر است.

 ب. هورمون های استروژن و پروژسترون از غدد جنسی زنانه ترشح می‌شوند. همچنین بخش مرکزی غدۀ فوق کلیه، هورمون های اپی‌نفرین و نوراپی‌نفرین را ترشح می‌کند. بخش مرکزی غدۀ فوق کلیه برخلاف غدد جنسی، به منظور ترشح هورمون های خود، تحت تاثیر هورمون های تنظیمی هیپوتالاموس قرار نمی‌گیرند.

ج غدۀ تیروئید، هورمون های تیروئیدی و کلسیتونین را ترشح می‌کنند. همچنین بخش پسین غدۀ هیپوفیز، به ترشح هورمون های ضد ادراری و اکسی‌توسین می‌پردازد. توجه داشته باشید که هورمون های ضد ادراری و اکسی‌توسین، توسط یاخته های عصبی غدۀ هیپوتالاموس ساخته می‌شوند. یاخته های پوششی به روی غشای پایه قرار دارند.

 د. از غدۀ هیپوتالاموس، هورمون های آزادکننده و مهارکننده ترشح می‌شوند. توجه داشته باشید که علاوه بر هورمون های نامبرده شده، هورمون های ضد ادراری و اکسیتوسین نیز در این غده تولید می‌شوند. از بخش پیشین غدۀ هیپوفیز نیز هورمون های رشد، پرولاکتین و محرک های فوق کلیه، تیروئید و جنسی ترشح می‌شوند. در این میان، هورمون پرولاکتین در تنظیم مقدار آب نقش دارد. هورمون ضد ادراری نیز در تنظیم مقدار آب مؤثر است. اما از هیپوتالاموس ترشح نمی‌شود. به این نکته توجه داشته باشید که هورمون آزادکننده با اینکه در پی اثرگذاری بر بخش قشری غدۀ فوق کلیه، می‌تواند در تنظیم آب نقش داشته باشید. اما این فرایند به صورت غیر مستقیم صورت می‌گیرد.