بخش سرخرگی در قبل و بخش سیاهرگی بعد از محل برابری فشار تراوشی و فشار اسمزی قرار دارد. در اثر افزایش فشار تراوشی در سمت سیاهرگی، میل بازگشت محتویات خروجی از مویرگ به آن کاهش‌یافته و درنهایت گاز کربن دی‌اکسید در یاخته‌ها تجمع می‌یابد.

بررسی سایر گزینه‌ها: 1) در اثر افزایش فشار تراوشی در سمت سرخرگی، محتویات بیشتری از مویرگ‌های خونی خارج می‌شود؛ لذا جریان لنف در مویرگ لنفی افزایش‌یافته و به‌ تبع آن، خون ورودی به سیاهرگ زیرترقوه‌ای افزایش می‌یابد.

 2) در اثر افزایش فشار اسمزی در سمت سرخرگی، میل محتویات برای خروج از مویرگ، کاهش می‌یابد؛ لذا امکان خیز (ادم) و تجمع آب میان بافتی در بافت‌های بدن کاهش می‌یابد.

 3) در اثر افزایش فشار اسمزی در سمت سیاهرگی، میل محتویات خروجی از مویرگ، برای بازگشت به آن افزایش‌یافته و گلوکز خوناب افزایش می‌یابد.