سال‌ها قبل، محل‌ها [ی مختلف] در ایالات متحده قوانینی داشتند که افراد سیاه‌پوست و افراد سفیدپوست را جدا نگه می‌داشتند. در بعضی از شهرها، قوانین بیان می‌کردند که افراد سیاه‌پوست نمی‌توانستند در اتوبوس‌ها کنار افراد سفیدپوست بنشینند. سایر قوانین به افراد سیاه‌پوست اجازه نمی‌دادند که از آب‌خوری یا توالت مشترک با افراد سفیدپوست استفاده کنند.
روزی یک زن آمریکایی - آفریقایی به نام رُزا پارکس, سوار اتوبوس شد. بعد از این که نشست, اتوبوس پر شد. رانندهٔ اتوبوس به رُزا گفت که صندلی‌اش را به مرد سفیدپوستی بدهد. رُزا امتناع کرد. او معتقد بود منصفانه نبود که مجبور باشد صندلی‌اش را [به فرد دیگری] بدهد.
رُزا بعد از این که از جابه‌جا شدن امتناع کرد، دستگیر شد. مردم از اعتراض رُزا به قانون، مطلع شدند. بعضی از مردم می‌گفتند [که] باید قوانین منصفانه‌تری وجود داشته باشد. به زودی, افراد بیشتری شروع به درخواست کردند که قوانین باید تغییر کنند.
کم‌کم, محل‌ها در ایالات متحده شروع به تغییر قوانینشان کردند. راننده‌های اتوبوس دیگر اجازه نداشتند افراد سیاه‌پوست را مجبور کنند صندلی‌شان را [به بقیه] بدهند. قوانین جدید می‌گفتند افراد سیاه‌پوست باید بتوانند از همان آب‌خوری و توالت افراد سفیدپوست استفاده کنند.
رُزا پارکس برای آن چه که باور داشت اعتراض کرد. او انسانی با شخصیت قوی بود. ما امروزه رُزا را به عنوان قهرمانی به یاد می‌آوریم که برای عدالت و برابری کار کرد (تلاش کرد).

* رُزا پارکس در اتوبوس از انجام چه کاری خودداری کرد؟
۱) نشستن به جای ایستادن        ۲) دادن صندلی‌اش به یک مرد سفیدپوست
۳) دادن صندلی‌اش به یک پیرزن         ۴) مخالفت بر علیه قوانین ناعادلانه