پیرمردی مشغول وضو گرفتن بود، اما طرز صحیح آن را نمی دانست. امام حسن(ع) و امام حسین(ع) که در آن هنگام طفل بودند، وضو گرفتن پیرمرد را دیدند. باید وضوی صحیح را به پیرمرد یاد داد. اما اگر مستقیماً به او گفته شود وضوی تو صحیح نیست، گذشته از اینکه موجب رنجش خاطر او می شود، برای همیشه خاطرۀ تلخی از وضو خواهد داشت.
این دو طفل اندیشیدند تا به طور غیر مستقیم به او تذکر دهند. در ابتدا با یکدیگر به بحث پرداختند، و پیرمرد می شنید. یکی گفت:« وضوی من از وضوی تو کامل تر است.» دیگری گفت: « وضوی من از وضوی تو کامل تر است». بعد توافق کردند که در حضور پیرمرد هر دو نفر وضو بگیرند و پیرمرد داوری کند. طبق قرار عمل کردند و هر دو نفر وضوی صحیح و کاملی جلوی چشم پیرمرد گرفتند. پیرمرد تازه متوجه شد که وضوی صحیح چگونه است و گفت: وضوی شما صحیح  و کامل است . من پیرمرد هنوز وضو ساختن را نمی دانم . خیلی متشکرم که مرا آگاه کردید.

در این داستان امام حسن و امام حسین (ع) چه نکته ای را برای تذکر دادن به پیرمرد مورد توجه قرار دادند؟