الف) با توجه به شکل، سلول‌های درون پوست شکل متفاوتی با اغلب سلول‌های پوست ریشه دارند. درون پوست استوانه‌ای ظریف از یاخته‌ها است که یاخته‌های آن کاملاً به هم چسبیده اند و سدی را در مقابل آب و مواد محلول ایجاد می کنند. سلول‌های درون پوست در دیوارة جانبی خود دارای نواری از جنس چوب پنبه (سوبرین) هستند که به آن نوار کاسپاری گفته می‌شود. بنابراین آب و مواد محلول آن فقط می‌توانند از طریق مسیر سیمپلاستی وارد یاخته‌های درون پوست شوند. یاخته‌های درون پوست انتقال مواد را کنترل می‌کنند. این لایه در ریشه مانند صافی عمل می‌کند که مانع از ورود مواد ناخواسته یا مضر مسیر آپوپلاستی به درون گیاه می‌شوند. 
ب) همانطور که گفتیم، درون پوست مانند صافی عمل می‌کند. با توجه به شکل، لایه ریشه‌زا در سمت داخل درون‌پوست قرار دارد. در همة بخش‌های ریشه حرکت مواد به هر سه روش انجام می‌شود بجز در درون‌پوست که حرکت مواد در آن فقط به روش سیمپلاستی انجام می‌شود.
ج) آوند چوبی در مرکز استوانه آوندی قرار گرفته است. آوندی چوبی حامل شیرة خام است اما از شته برای تعیین ترکیب و سرعت حرکت شیرة پروده استفاده می‌شود.
می‌دانید که شیرۀ پرورده، درون آوندهای آبکشی حرکت می‌کند. حرکت شیرۀ پرورده در همۀ جهات می‌تواند انجام شود. بخشی از گیاه که ترکیبات آلی مورد نیاز بخش‌های دیگر گیاه را تأمین می‌کند، محل منبع و بخشی از گیاه که ترکیبات آلی به آنجا می‌روند و ذخیره یا مصرف می‌شوند، محل مصرف نامیده می‌شود. برگ‌ها از مهم ترین محل‌های منبع هستند. بخش‌های ذخیره کنندۀ مواد آلی، هنگام ذخیرۀ این مواد، محل مصرف و هنگام آزادسازی آن، محل منبع به شمار می‌آیند. برای تعیین سرعت و ترکیب شیرۀ پرورده می‌توان از شته‌ها استفاده کرد.
د) همانطور که در شکل می‌بینید، لایة ریشه‌زا با هر دو نوع سلول آوند چوبی و آبکش تماس مستقیم دارد. 
در ریشۀ بعضی از گیاهان، نوار کاسپاری علاوه بر دیواره‌های جانبی درون پوست، دیوارۀ پشتی را نیز می‌پوشاند و انتقال مواد از این یاخته‌ها را غیرممکن می‌کند. در برش عرضی و زیر میکروسکوپ نوری این یاخته‌ها ظاهر نعلی یا U شکل دارند. در این گیاهان بعضی از یاخته‌های درون‌پوستی ویژه، به نام یاختۀ معبر هست که فاقد نوار کاسپاری در اطراف خود هستند و انتقال مواد به استوانۀ آوندی از طریق این یاخته‌ها انجام می‌شود.