با فروپاشی بلوک شرق و از بين رفتن جاذبه‌های روشنفكری چپ در سطح جهانی، جريان منورالفكری در كشورهای اسلامی نيز جاذبه خود را از دست داد و غرب‌گرايان اين جوامع، ديگر بار به انديشه‌های سوسياليستی غربی روی آوردند.

روشنفكران چپ، حركت‌های خود را در چارچوب انديشه‌های ناسيوناليستی، سوسياليستی و ماركسيستی سازمان می‌دادند و حركت‌های آن‌ها اغلب مورد حمايت بلوک شرق بود.

از آن‌جايی كه برخی از روشنفكران چپ، حركت‌های اجتماعی‌شان آشكارا به صورت مكاتب غير توحيدی مطرح می‌كردند و برخی ديگر از رويارويی مستقيم با باورهای دينی مردم خودداری می‌كردند و در پوشش دينی، انديشه‌های خود را بيان می‌كردند، نوعی روشنفكری التقاطی چپ در كشورهای اسلامی پديد آمد.

انديشه‌های التقاطی معمولاً آميزه‌ای از باورها و ارزش‌های مكاتب و جهان‌بينی‌های مختلف همچون ليبراليسم، سوسياليسم و ماركسيسم را با عقايد اسلامی ادغام می‌كنند بدون اينكه به مبانی متفاوت آن‌ها توجه كنند پناه بردن به انديشهٔ التقاطی به‌دليل آن است كه دسترسی به مكتب و فرهنگ اصيل ندارند.