این سؤال بر روی یک ابهام ساختاری کلاسیک در زبان فارسی تمرکز دارد که به آن «ابهام مرجع ضمیر» می‌گویند.

جمله: «مدیر، کارمند را به دلیل اشتباهی که مرتکب شده بود، اخراج کرد.»

ضمیر فاعلی پنهان در «مرتکب شده بود» به چه کسی برمی‌گردد؟

تفسیر 1 (محتمل‌تر): مرجع ضمیر، «کارمند» است. یعنی کارمند اشتباهی کرده و به همین دلیل اخراج شده.

تفسیر 2 (کمتر محتمل اما ممکن): مرجع ضمیر، «مدیر» است. یعنی مدیر اشتباهی مرتکب شده (شاید در تشخیص یا قضاوت) و در نتیجه‌ی آن اشتباه، کارمند را اخراج کرده است.

از آنجایی که ساختار جمله به تنهایی هر دو تفسیر را از نظر دستوری مجاز می‌داند، ما نمی‌توانیم به طور قطعی و بدون ابهام مشخص کنیم که چه کسی مرتکب اشتباه شده است. هرگونه قضاوت بر اساس «معنای محتمل‌تر» یک استنتاج استقرایی است، نه یک استنتاج قیاسی و قطعی. بنابراین، هیچ‌کدام از گزینه‌های الف، ب یا ج را نمی‌توان با اطمینان صد در صدی نتیجه گرفت.