بررسی گزینه‌ها با ترجمه و استدلال:

گزینه 1:"خداست که بادها را می‌فرستد تا ابر را برانگیزد و آن را به زمین مرده می‌فرستد"⟶ این استدلال طبیعی است: زنده کردن زمین مرده، شبیه زنده کردن انسان مرده است
 این آیه بعید بودن معاد را رد می‌کند

گزینه 2:أَفَحَسِبتُم أَنَّمَا خَلَقْنَاکُم عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ(آیا گمان بردید شما را بیهوده آفریدیم و به‌سوی ما بازگردانده نمی‌شوید؟)⟶ این آیه بر لزوم معاد به دلیل حکمت خدا تأکید می‌کند، اما از نظر طبیعی یا بعید بودن معاد را رد نمی‌کند.
✅ پس اگر بگوییم: «آیا این آیه امکان معاد را توضیح می‌دهد؟»جواب: نه، بلکه ضرورت آن را بیان می‌کند دقیقاً همان چیزی که سؤال می‌پرسد:کدام آیه، معاد را از بعید بودن خارج نمی‌کند؟✅ پس این گزینه جواب درست است.

گزینه 3:بگو همان خدایی که آن‌ها را برای نخستین بار آفرید، قادر به بازآفرینی است⟶ صریح‌ترین دلیل امکان معاد است:
کسی که یک‌بار آفریده، می‌تواند دوباره هم بیافریند معاد را از بعید بودن خارج می‌کند

گزینه 4:آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوان‌های او را جمع نخواهیم کرد؟⟶ آیه ادامه دارد:بَلَیٰ قَادِرِینَ عَلَیٰ أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ(آری، ما حتی توانایی بازسازی سر انگشتان او را داریم)

یعنی نه تنها استخوان‌ها، بلکه حتی ریزترین جزئیات را دوباره می‌سازیم پس این آیه هم دقیقاً در جهت رفع بعید بودن معاد است.
 اگر فقط بخش اول آیه را ببینیم، ممکن است دچار ابهام شویم، ولی با ادامه‌ی آیه کاملاً روشن می‌شود.

پاسخ نهایی:2)✅ چون این آیه معاد را از بعید بودن طبیعی یا علمی خارج نمی‌کند، بلکه از بی‌هدفی فلسفی آن دفاع می‌کند.