تحلیل هجایی کلمه «پرهیز»:

کلمه «پرهیز» از دو بخش اصلی تشکیل شده است:

پَر: که به شکل یک هجای کوتاه تلفظ می‌شود. در این بخش، صامت + مصوت کوتاه + صامت وجود دارد.

هیز: این بخش به‌طور معمول هجای بلند یا کشیده است، به‌ویژه به دلیل وجود مصوت بلند (ی) که در انتهای کلمه آمده است. بنابراین، "هیز" به‌عنوان یک هجای کشیده یا بلند تلقی می‌شود.

بررسی گزینه‌ها:

گزینه 1: "- - u"

این گزینه صحیح است اگر فرض کنیم که پَر هجای کوتاه و هیز هجای بلند یا کشیده است. در این صورت، علامت هجایی در گزینه 1 ممکن است به طور منطقی در نظر گرفته شود.

گزینه 2: "u -"

این گزینه اشتباه است زیرا هیز که هجای بلند است، باید در انتهای کلمه بیاید و در این صورت نشان‌دهنده کوتاه بودن هجای اول و بلند بودن هجای دوم نیست.

گزینه 3: "u - u"

این گزینه غلط است چون هر دو بخش "پَر" و "هیز" را به صورت کوتاه در نظر می‌گیرد که در واقع "هیز" به‌طور واضح یک هجای بلند یا کشیده است.

گزینه 4: "- -"

این گزینه نیز غلط است زیرا هیچ‌کدام از بخش‌های کلمه «پرهیز» به صورت فاصله‌دار یا جدا از هم قرار نمی‌گیرند.

پاسخ نهایی:

با توجه به تحلیل‌ها، پاسخ صحیح گزینه 1 است. در این گزینه "پَر" به‌عنوان هجای کوتاه و "هیز" به‌عنوان هجای بلند یا کشیده در نظر گرفته می‌شود، که به‌طور صحیح نمایانگر هجای این کلمه است.

گزینه را نشان داده است که از یک هجای بلند و یک هجای کشیده تشکیل شده است