دو معنا میتواند داشته باشد: 1) من از اینکه شما را راهنمایی کردم، پشیمانم. 2) من از اینکه شما مرا راهنمایی کردید، پشیمانم. بنابراین ابهام در عبارات دارد.
توجه: مغالطهٔ «ابهام در عبارات» در کتاب منطق چاپ 97 به مغالطهٔ «ابهام در مرجع ضمیر» تغییر کرده است. بنابراین مغالطهای که در این گزینه آمده، در کتاب جدید مطرح نشده است.
1- «ابهام در عبارات» ندارد ولی «قیمتنداشتن» مشترک لفظی است بین دو معنا: 1) بیارزش بودن. 2) دارای ارزش غیرقابل محاسبه بودن. پس مغالطهٔ اشتراک لفظ است.
3- مغالطهٔ اشتراک لفظ است، زیرا «کمیابِ» اول صرفاً به معنای کم بودن از جهت تعداد (کمیت) است ولی «کمیابِ» دوم به معنی «کمنظیر از جهت نوع و کیفیت» است.
4- توسل به معنای ظاهری است، زیرا روانشناسی یک اصطلاح است و دلالت التزامی دارد به دانشی که مطالعهٔ علمی رفتار و فرایندهای ذهنی انسان را بررسی میکند، نه اینکه روان انسانها را بشناسد. اما در اینجا به معنای شناختن روانهای افراد به کار رفته است