«فَبِما رَحمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُم ۖ وَلَو کُنتَ فَظًّا غَلیظَ القَلبِ لَانفَضّوا مِن حَولِکَ»:
1 )
پس با رحمت خدا با ایشان نرم برخورد کردی، و اگر خشمگین و بیرحم بودی، قطعاً از اطرافت دور میشدند!
پس به رحمتی از خدا با آنان نرمخو شدی، و اگر تندخو و سنگدل بودی، قطعاً از اطراف تو پراکنده میشدند!
3 )
پس به برکت رحمتی از سوی خدا با ایشان مهربان شدی، و اگر از اطرافت پراکنده میشدند، قطعاً خشمگین و تیرهدل میشدی!
4 )
پس با رحمت الهی با آنان نرمخو شدی و چنانکه آنان را خشمگین و غمگین میکردی، بیشک از اطراف تو پراکنده شده بودند!