الف): جسمانیت و نقص، از خداوند و مخلوقاتش سلب شده است. نادرست است زیرا، جسمانیت و نقص از صفات سلبی است صفاتی هستند از جنبه ناقص ناشی می‌شود از او سلب می‌کنیم نه از آفریده های او
ب): دقّت در تمام صفات موجودات، می‌توان به همۀ صفات خدا پی برد. نادرست است زیرا، یکی از راه‌های می‌توان صفات خدا را شناخت از طریق آفریده‌های او است نه صفات محدود موجودات.
ج): آفریدگار، ما را درمکان و زمان خاصی آفرید، پس او نیز محدود به مکان و زمان خاصی است. نادرست است زیرا، خداوند این‌گونه نیست که خداوند همچون ما اگر در این مکان حضور داشته باشد از مکان دیگر بی‌خبر باشد، خداوند مثل اجسام محدود به یک مکان  خاص نیست.
د): برخی از صفات انسان را نمی‌توان به خالقش نسبت داد. درست است زیرا، صفاتی که موجودات دارند، مثلاً جهل، ظلم، ضعف جسمانی نوعی نقص و کاستی است، با توجه به اینکه خداوند موجودی کامل و بی نقص است نمی‌تواند دارای چنین صفاتی باشد. ص 17