از نظر علامه‌ی طباطبایی، عقل عملی به انسان در انجام عملش یاری می‌رساند و در این مسیر پدیده‌هایی را ایجاد می‌کند که در علوم اجتماعی بررسی می‌شوند. او چنین پدیده‌هایی را که با قرارداد و اعتبار عقل عملی ایجاد می‌شوند «اعتباریات» می‌نامد، مانند گروه، خانواده، قانون و جامعه. ریکاردو از اقتصاددانان کلاسیک مخالف دخالت دولت در اقتصاد، حتی افزایش دستمزد کارگران و رفاه آنان را موجب بالاتر رفتن تولید نسل آن‌ها و پیدایش مشکلات بعدی می‌داند.

ماکس وبر در مطالعه‌ی جوامع غربی، این جوامع را دچار «بحران اراده» و «بحران معنا» می‌بیند، ولی معتقد است هیچ راه حل علمی برای این مشکلات و برون‌رفت از آن‌ها وجود ندارد.

کشور‌های غربی در نخستین نظریه‌پردازی‌های خود به دنبال آن بودند تا فروپاشی بلوک شرق را به شکل‌گیری نظم نوین جهانی بر مدار یک قطب واحد معنا کنند. نظریه‌ی پایان تاریخ فوکویاما همین معنا را القا می‌کرد.