گزینه‌ی «1»: در نيمه‌ی اول حكومت صفويه، علاوه بر يك‌پارچگی سياسی، اقتصاد يك‌پارچه و مستقلی شكل گرفت كه با ساير لايه‌های دينی، اجتماعی و فرهنگی كشور هماهنگی داشت.

گزینه‌ی «2»: در دوره‌ی قاجار، معدود حركت‌های مذهبی و ملی مثل تأسيس دارالفنون و برقراری نظم مالی و اداری توسط اميركبير، تأسيس شركت اسلاميه و تحريم كالاهای خارجی توسط علمای اصفهان، تحريم تنباكو و لغو قرارداد رژی توسط مرحوم ميرزای شيرازی، توصيه‌های علما به شاهان قاجار برای توجه به صنايع و پيشرفت‌های علمی جديد و بيانيه‌های حمايت از توليد ملی، متأسفانه در اقتصاد ايران اثربخش نبود.

گزینه‌ی «3»: ويژگي عمده‌ی اين دوره، جدا شدن اقتصاد ايران از ابعاد هويتی، فرهنگی، اجتماعی، تاريخی و دينی خود بود؛ ضمن اين‌كه اقتصاد ايران به جای تكيه بر پايه‌های بومی و درون‌زای داخلی و ملی خود به بيرون از مرزها و قدرت‌های بزرگ متكی شد.

با اين حال، حتی ايجاد زمينه‌های قانونی (مثل قانون تجارت، قانون تعاونی‌ها و …) و زيرساخت‌های مواصلاتی (مانند خط آهن، پل، راه) امنيت نسبی، گسترش مدارس و دانشگاه‌ها و بهبود بهداشت هم نتوانست اقتصاد ايران را از ضعف ساختاری و هويتی برهاند.