بیت «ب»: لف و نشر دارد. زیب فلک: لف 1 / زینت دهر: لف 2 / مه روی تو: نشر 1 / اشک چو پروین: نشر 2 

زیور و زینت آسمان از صورت زیبای همچون ماه نو است و زینت روزگار از اشک هم چون پروین (ستاره‌های پروین، خوشه انگور) تو است.

بیت «ت»: تناقض دارد. خشت زیر سر بودن یعنی بی‌چیز بودن ولی پای بر تاک (سر) هفت اختر گذاشتن کنایه از به اوج کمال رسیدن است. اجتماع این دو، در آن واحد محال است.

بیت «ث»: اغراق دارد. اغراق در کشته‌ها. به قدری در جنگ کشته شدند که از چین تا ایران دریایی از خون کشته شده‌ها گشت.

بیت «پ»: ایهام دارد. واژۀ «دور» ایهام دارد. معنی اول: بعید (دور از ذهن) / معنی دوم: دور مکانی و جغرافیایی (چون به کشور چین اشاره شده که در فاصلۀ بسیار دوری است)

بیت «الف»: «کام» ایهام تناسب دارد. معنی قابل قبول: آرزو / معنی غیر قابل قبول: دهان که با واژۀ  لب تناسب دارد.